VOOR WIE [NIET] LEZEN WIL...D|N|OCH LACHEN

                                                                            Assen 14 07 1997
Beste lieve grote G


Steeds weer dacht ik en vond ik dat ik zou en moest schrijven, maar er was niet genoeg stof. 'Storm' genoeg maar dat woedde om mijn kleine zelf; ik voelde me uit het leven weggeslagen. Maar het komt weer terug. Levenslust en taaiheid was er altijd wel maar weinig levensvreugde. Het was ook echt niet niks- de manier waarop ik vrouw, wonen en werk verloor op Bolland.


Ik ben je dankbaar dat je me in die 'kale woestijn' van het APZ opgezocht hebt en steeds maar weer zo nu en dan een leuke foto of 'bericht' van je wederwaardigheden opstuurt.
Hoewel ik me hier op het platteland te pletter loop [nou ja] gaat het fysiek nog steeds niet goed, ik kan geen paar uur fors doorlopen zonder pijn 
[achteraf].
Het bereiken van de top van de Fuji lijkt me in deze omstandigheden onmogelijk. Steeds bleef er in mij een -ver- verlangen het conglomeraat Tokyo te bezoeken, [even] de Japanse cultuur op te snuiven maar ik voel me daar mentaal en fysiek nog niet sterk genoeg voor. Ik wil de vriendshap niet bederven met een debâcle, dus ik kom niet.
Dan maar ooit in bijv Venezuela of Groenland [ kan je geen gemalen varkens aan de walvissen voeren of al die carbonaadjes in een gletsjerspleet opslaan?]
Wat doen die Japanners met het varkensvlees? Uit de krant [Trouw] verneem ik dat ook de Denen stevig uitvoeren naar Nippon, maar gebruiken ze het als gewoon eten voor zichzelf, als delikatessen of als hondevoer?
Ik heb net een gigantische impuls gekregen door een verse verkering.
Misschien dat de hormonen het weer voor het zeggen krijgen en het evenwicht enigszins herstellen hoewel ik niet verwacht dat ik daardoor nog eens op ski's zal staan of een diepzeeduik neem.
Ik vrees nog steeds dat IrLlustra weg is [ontvoerd en gedood door de milieumaffia?]
Met het afbreken van Bolland heeft die mm weer 400 ha 'puur natuur' veroverd en een stuk cultuur weggeslagen.
Ik had me nota bene net geabonneerd op Compendium Monumentenzorg en las daarin artikelen over de 'onlosmakelijke verbondenheid van gebouwen en polders'. Zal je god bewaar me zien dat een 'endeem 'in de EHS, dus los van de natte as, toch nog kuddes Hooglanders oplevert.Dan zie ik nog liever een hok vol varkens, dat is tenminste Hollands. Nou ja. 
Ik troost mij met de gedachte dat M en Haije het financieel en lichamelijk toch niet volgehouden hadden met zo'n forse slokop als zo'n Friese stelp. Het waren wel unieke ervaringen: na de storm met de ladders het dak op om pannen recht te leggen en dan over de nok heen al die sloten te zien kronkelen.
Maar wat moet je met een vier keer zo klein gebouw met rieten dak in de Weerribben, krijg je toch hetzelfde? M was minder overtuigd van dat luxeprobleem dat 'allochtonen' die boerderijen willen bewonen, conserveren en restaureren echt álles in moeten zetten omdat het geen bedrijfspand meer is.
En nou wil die nieuwe vlam van mij ook al weer achteraf wonen. Durf ik het nog, kan ik het weer? Het is al een pré dat zij er zelf mee komt, nou ja en ik ga gewoon [erin] mee. Ik ben altijd al iemand geweest die zich graag in een vrouw verliest. Tot schade en schande en ik schaam me niet. Me een plaats verwerven in het [puur] mannelijke gebeuren zal me toch niet lukken, hoewel ik er niet afke[u]rig van ben getuige mijn belangstelling in dezen voor jouw avonturen. Ik trek me vaak de haren uit het hoofd niet afgestudeerd en ambtenaar te zijn zodat ik wat meer [financiële speel-] ruimte zou hebben. Anderzijds acht ik me er ook niet geschikt voor en zegt geld 'op zich' me niks.
Structuren zeggen me veel meer, de bouw- en houtwereld waar ik zo'n 15 jaar in verkeerde. Het 'veld' waarin jij verkeert- hoewel ik  nooit het idee krijg daarin voldoende ingevoerd te [kunnen] raken.


Ik ben nogal warm achter m'n oren, misschien wel zo verhit dat ik niet meer weet wat ik zeg. Maakt het verschil? Bolland was ook maar een hersenschim. Ergens maar goed ook dat het complex compleet gesloopt is. Ik was de laatst die geheel, sate en landen, doorlopen en doorzocht heeft. Ik zou Bolland zo in Holland park weer kunnen opbouwen. Heb elke bint omarmd en ingemeten.[] Ik kon me daar zelfs laten wiegen: bij een beetje storm trilde en deinde alles.[] Hopenlijk word|t|en mijn negatieve be|leven van de laatste jaren verwoest.
Misschien jaag ik de varkens het land uit en via Siberië de Japanse  Zee in alwaar ze via Hokkaido die prachtige tunnel blokkeren en dan opgevist kunnen worden als zeeduivels en zo de Japanse economie blokkeren, ik bedoel voeden..
en dan ga ik op een hele sterke beer z'n rug zitten en laat me de Fuji op dragen. Daarna slacht ik hem en wrijf met z'n spekvet een hele gladde piste zodat jij in het weekend zomaar naar boven kunt glijden..
en we genieten van een prachtige zonsopgang en DEkoffie [hebben ze die daar eigenlijk wel of moet ik die ook nog meesjouwen?]. De tanden van het beest gooien we in de krater zodat het gaat bruisen en CocaCola gratis voorhanden is. Na het bruisen gaat het stinken: het gat van Nederland en vóór de mestvaalt ons inhaalt zijn we afgedaald!!
G, grote vriend, gelukkig komt de gekheid een beetje terug, ik vond het altijd al heerlijk de Gekte een beetje op de rug te kriebelen, die van mijzelf of van andere mannen. Totdat het mij besprong; dat was geen kriebelen meer maar kraken. Ruggekraak. Teruggespraak was er niet meer bij.
Maar nu recht ik mijn rug weer en denk: ach, ze hebben alleen mijn cape maar besprongen.
En nu gaan we weer verder, G en Haije, Grote en Kleine Gek, wisselend een grote bek, een stijve nek, een geheime plek. Zo moet het zijn. De woestijn die je uit de krant [of de tv- maar die heb ik niet-] tegemoet springt, waarin steeds maar weer leven opduikt.


Toen ik van Bolland geplukt werd [door de politie] en vervolgens platgespoten en afgevoerd naar Assen was ik niet 'écht gek'. Ik wist precies wat ik uitgevreten had. Ik was wild en woest over de teloorgang van het leven daar, hield [naar M toe], onterecht mijn poot stijf en moest capituleren. En toen, na het besef van wat ik allemaal verloren had, werd ik onbeschrijflijk depressief. En daar kom ik nu een beetje weer uit.
Zo is het gegaan. Niet anders, niet beter. Na Bolland komt er wel weer en nieuw project schreef je ooit, ja wellicht, maar ik denk dat mijn en jouw 'projecten' wel wezenlijk verschilden. Ik heb me er altijd over verbaasd hoe -schijnbaar?- gemakkelijk je iets verliet en aan iets nieuws begon.
Ik beet me -ook schijnbaar?- in iets vast en kon het niet verlaten. Maar nu ik het -later, afstandelijk- kan bekijken denk ik : wat was het eigenlijk- timmerbedrijf, Bolland- van die pluisjes in de eeuwigheid, wat hield je vast? Een stuk hout, een hamer, een dakpan: het leidde wel tot een tafel, een bed, een kozijn en een droge plaats om te slapen...
[]
[]
het gevoel zit gewoon in je skieën zei hij en stortte zich - doodsverachte[r]lijk-  van de Fuji en achteraf, als je hartslag weer daalt van 130 naar 95?
Wat moet die geile beer die omhoogstormt met een Hollander - en niet eens een ambtenaar- zich voelen?
Nog minder dan een visfilet!
Dus, terwijl wij probeerden onze DEkoffie op te warmen met ons milieuvriendelijkst zonnepaneeltje, ingegoten in jouw skies begon hij te wroeten en ontblootte al snel een magma ader. Weldra steeg een allerheerlijkste barbequegeur op maar- wij moesten kiezen- wisten wij veel hoe gebraden hollanders ruiken? De Fuji als hel en wij op naar de hemel: ik achterop jouw skies [of skieën], jij een stok en ik een en maar slalommen door de dennebossen. In ieder geval was het een heel avontuur. Het duurde uren tot we tenslotte in Nagayonikita de boot opzeilden en nog weer etmalen later het vliegtuig naar Flevoland-mainport. Vaderland in rep en roer: TopBeer ontvoerd- Genadeslag voor Varkensstapel- Japan in de As [ was dat al niet rond 1940? dachten wij naoorloogers] De Fuji gromde, maar de beurs sloeg ongenadig terug[]


Er blijft altijd een ontembare vlakte waar wij elkaar als twee vrije hengsten  ontmoetten. Maar ook dat is weer niet helemaal waar want hengsten gaan altijd met elkaar vechten. Maar ja, we zijn ook niet van die lieve egeltjes. Wat dan wel? Toch maar mensen en mannen die elkaar uit wat voor soort 'altruisme' ook het beste wensen? Het zij zo.
Maar ik wil je nóg een stuk verhaal vertellen. Wist je van die beer die naar Tokyo ontsnapte? Die had een heel vaag stempel op zich, eigenlijk zo een waar ze op de hele wereld wel raad mee weten. Edoch, niet in Japan. Dus dat beest[je] werd maar heen en weer geschud. Van het centrum voor pasopgerichte [oorlogs]slachtoffers tot die voor tweemaal betaalde en nooit geleverde carbonades. Het werd toen Prozac voorgeschreven maar laat die nou niet te leveren zijn in Japan. Ze hebben er alles, van niets tot veel en nog meer. Maar dat? Nee. Gelukkig kun je dan altijd contact opnemen met
LNV BV Nederland, die weten altijd een gespoten antwoord. De -zij het forse- injectienaald werd door de landbouwattaché afgehaald maar toen het op spuiten aankwam begon hij te bibberen: 'nog nooit heb ik het met een varken gedaan' bekende hij en dat was maar goed ook want hij werd ogenblikkelijk van de HIVlijst afgevoerd.
Maar ja, die beer he, hij kon het wroeten niet laten.Al gauw kwam er een olie ader vrij in de baai van Tokyo. Zelfs Azabudai xxx kwam er onder te liggen. G pakte z'n skies, sprong op z'n fiets en gleed omhoog alwaar ik zat te balen omdat de koffie op was. Plotseling klonk er verschrikkelijk geknor en aldra sjeesden we weer omlaag op een paar haloskies.
-Wat dacht je van LA in Dublin? Toch veel rustiger.-
Ik heb weer zin om je allerlei onzin in de bek te stuwen. Nederland is groot! We hebben een 'arena', een amsterdamse top en dat is meer dan haagse bluf,  zo nu en dan start hier de Tour de France en als die niet dan wel de ElfStedenTocht en in elk geval de TT en als die niet dan toch de Vijfde Baan!
Ik voel me net zo'n varkensblaas waar steeds meer in kan, mee kan, door kan. Zo heerlijk uitgerekt en als het knapt: niets meer. Heerlijk nooit verantwoordelijk.
Een stuk beton onder een mestvaalt. Elk jaar dezelfde dracht en zo nu en dan de schok van een zaadje waar een mooie bloem uit groeit.
He G, grote ontembare vriend, je bent me heel trouw geweest in tijden dat ik [bijna] van de wereld was. Ik ben je heel dankbaar en jij vindt het natuurlijk heel 'gewoon'. [] Je zult me nooit antwoord geven, zo ben je wel, hoeft ook niet, wíl ik zelfs niet. []
Vorig jaar al weer een poging gedaan tot houtbewerken maar was lichamelkijk te zwaar, ik ben werkelijk een zwak lijk maar wil gewoon weer wat.
Verder volg ik het [wereld]gebeuren wel zo ongeveer maar ben niet echt onder de indruk. Met de ruilverkaveling rond Bolland heb ik het wel zo'n beetje gehad met ambtenarij en politiek,ik ben er niet geschikt voor en zit hier in Assen natuurlijk volkomen blanco....[]
[]
Je Haije

GreaTackerAll de V                                        assen 16 06 2004

Beste lieve,

uiteraard heb je mijn jongste brief niet serieus genomen en ook niet doorgespeeld naar je buurvrouw BvB.

Want ik weet niet wie er dan eerder in de problemen zou komen, jij of ik- het laatste niet denk ik!

Ben nog steeds benieuwd naar dat geschoffel van jou - onlangs bracht ik weer eens een bezoek aan de Lyonserpolder [ je weet wel waar ooit eens Bolland stond en groef]- wát een wildernis zeg: met grote vlakken distels en zuring, geen boer meer die daar nog hooi van kan of wil maken...

[ Het wachten is dus op óf van die grote loonbedrijfmachines die daar compost van moeten gaan maken óf op van die landsvreemde beesten cf de Schotse Hooglanders etc.

Gut, had ik dat ooit niet eens al in een brief 'voorzien'?]

En die in een ruilverkavelingsrapport toegezegde extra medewerker voor dit gebied is er ook nog nergens te bekennen, dus dat roeit niet uit maar groeit maar voort.
En die grutto's houden het wel ook voor gezien, moeilijk ploeteren tussen al die distels!


G, aangezien jij het beste voorhebt met het omploegen van de Lagelanden en tevens uitgerangeerd bent en tóch iets aan je lichamelijke conditie wilt doen stel ik voor dat jij je beschikbaar stelt voor het onderhouden van de Lyonserpolder de komende jaren.
Ik neem me dan voor om tegen de tijd van de omslag van natuur- naar cultuurbouw [omstreeks 2015] een plan klaar te hebben voor iig een uiterlijke reconstructie van Bolland zodat iig jij en misschien ik met jou daar kan gaan wonen vermits daar inmiddels niet een vierbaansweg van Leeuwarden naar Bolsward ligt met daarnaast en overheen de Zuiderzeespoorlijn.


Verder maak ik uit je zwijgen op dat je óf verwikkeld bent in een schandaal óf in dienst staat van de voormalige BVD óf je gewoon vergraven hebt óf mogelijk begraven ligt onder de fundamenten van de HSL óf dat je buurvrouw je het zwijgen oplegt.
Ik hoor het tzt wel van T.


Lieve vriend ik ben graag weer een beetje aan het klooien, heel voorzichtig aan want ik wens niet weer in [] toestanden te geraken als die van  1995 en 1999.
Een middenweg, deze voorzichtig brutale briefjes.


Als je er niet van gediend bent deel me dat mee en ik hou op,
als je er van opknapt ook,


voorlopig liefste groeten van Haije.